Museo aberto

En 2010 o Consello Internacional de Museos (ICOM-UNESCO) lanzou o lema: Museos para a harmonía social, para que os museos reflexionaran sobre a súa responsabilidade como espazos de integración social e co obxectivo de que exploren as posibilidades do patrimonio cultural como ferramenta para a promoción da igualdade e para a eliminación gradual de barreiras entre os integrados, os excluídos e os precarios. 

Estas e outras reflexións arredor do papel actual que teñen os museos na sociedade, a necesidade de chegar a “outros” públicos e a súa propia función social levan a que os museos saian fóra dos seus muros e se acheguen a colectivos sociais con dificultades de acceso ao patrimonio cultural conservado nestes centros. Esta idea no Museo Etnolóxico foi levada a cabo de forma gradual, primeiro a través de proxectos individuais e despois dun programa global para acercar o patrimonio etnográfico a esoutros públicos non habituais nos museos, en moitas ocasións saíndo da propia instituición museística. 

Realizáronse tres proxectos diferentes do departamento de educación e acción cultural do Museo, que naceron en momentos distintos: Lembrar no museo, Museo no cárcere e Vémonos no espello. En cada un deles se traballou con colectivos diferentes: Asociación de Familiares de Enfermos de Alzhéimer de Ourense (AFAOR), Cárcere de Pereiro de Aguiar (Ourense) e Cruz Vermella O Ribeiro (Ribadavia), converxeron nun mesmo programa denominado Museo Aberto. 

Os proxectos, nacidos de forma embrionaria en 2005, foron medrando e consolidándose ao longo dos anos, converxendo en 2009 no programa Museo Aberto activo cos tres proxectos até 2012. A Asociación de Amigos do Museo Etnolóxico e do Conxunto Histórico de Ribadavia (AMECHIR) estivo presente no apoio loxístico e xestor para o desenvolvemento das actividades de todo o programa.